die woorde ontwyk my soms <br />ek begin al my gedigte op dieselfde trant <br />liefde, vergifnis en hartseer <br />dis asof ek geen diepte het binne in my nie <br />asof ek aan mekaar geweef is van <br />nuttelose romantiek <br /> <br />die woorde ontwyk my as my keel toetrek <br />in jou nabyheid <br />wanneer die gemis teveel raak <br />wanneer ek onthou hoekom <br />wanneer ek myself herinner dat ek gelukkig moet wees <br />want ek is begenadig <br /> <br />die moed ontwyk my <br />wanneer ek wil ophou moedeloos wees <br />en sterk staan <br />wanneer die wind aan my wilskrag trek <br /> <br />die woorde ontwyk my <br />nogal gereeld <br />veral naby jou <br />dan glimlag ek maar en onthou <br />ek is begenadig<br /><br />Lola Sanchez<br /><br />http://www.poemhunter.com/poem/afrikaans-die-woorde-ontwyk-my/
